Pembaca sekalian, ingin saya kongsikan bersama.
Kali pertama saya mendengar dan mengetahui tentang bahasa membazir ialah semasa kelas Sosiolinguistik Melayu. Salah satu daripada kumpulan yang membentangkan tugasan telah menerangkan tentang bahasa membazir. Salah seorang daripada rakan sekelas bertanya tentang maksud bahasa membazir. Setelah ditanya, salah seorang daripada ahli kumpulan tersebut menyatakan bahasa membazir ialah bahasa yang berlebihan atau lewah.
Jika dilihat dari segi maksudnya menurut Kamus Dewan Edisi Keempat, membazir membawa maksud berlebih-lebihan sehingga terbuang. Manakala maksud lewah atau kelewahan pula ialah terlalu banyak hingga berlimpah-limpah atau berlebih-lebihan sehingga tertambah perkara yang tidak perlu. Berdasarkan maksud yang diperoleh, jelas menunjukkan bahawa maksud membazir hampir sama dengan maksud lewah iaitu sesuatu yang berlebih-lebihan.
Oleh itu, bahasa membazir ialah bahasa yang tidak diperlukan tetapi digunakan secara berlebih-lebihan dalam tulisan dan juga pertuturan. Selain itu, mengikut hukum tatabahasa ayat yang dinyatakan secara berlebih-lebihan ini dianggap lewah dan tidak gramatis.
Jika dilihat dari segi maksudnya menurut Kamus Dewan Edisi Keempat, membazir membawa maksud berlebih-lebihan sehingga terbuang. Manakala maksud lewah atau kelewahan pula ialah terlalu banyak hingga berlimpah-limpah atau berlebih-lebihan sehingga tertambah perkara yang tidak perlu. Berdasarkan maksud yang diperoleh, jelas menunjukkan bahawa maksud membazir hampir sama dengan maksud lewah iaitu sesuatu yang berlebih-lebihan.
Oleh itu, bahasa membazir ialah bahasa yang tidak diperlukan tetapi digunakan secara berlebih-lebihan dalam tulisan dan juga pertuturan. Selain itu, mengikut hukum tatabahasa ayat yang dinyatakan secara berlebih-lebihan ini dianggap lewah dan tidak gramatis.
No comments:
Post a Comment