BAHASA KACUKAN

Assalamualaikum dan salam sejahtera semua.

Bahasa pasar disebut juga bahasa kacukan kerana sememangnya satu sifat ragam bahasa ini ialah sifat kacukannya. Dalam hal ini terdapat banyak unsur bahasa asing yang digunakan. Bahasa pasar ini ialah bahasa yang terdiri daripada perkataan-perkatan bahasa Melayu tetapi dengan jalan bahasa dan susuk ayat bahasa-bahasa lain, seperti bahasa Cina, bahasa Tamil dan sebagainya. 

Bahasa pasar biasanya digunakan antara orang Melayu dengan kaum atau bangsa lain atau antara kaum-kaum dan bangsa lain. Setengah-setengah daripada bentuk dan susunan ragam yang bukan bahasa Melayu ini telah begitu sebati dalam penggunaannya sehingga orang Melayu sendiri tidak sedar akan keasingannya dan menyangka bahawa bentuk-bentuk itu ialah bentuk bahasa Melayu tulen, misalnya apa mahu, boleh bikin, kasi tahu, banyak mahal, sedikit masa, jagan bilang sama dia, itu macam, saya punya adik dan sebagainya. Pelat penyebutan bahasa ini dipengaruhi oleh pelat bahasa ibunda penutur. 

Bahasa ini tidak gramatis dengan mengabaikan hukum DM dan penggunaan penjodoh bilangan. Contohnya, penggunaan gua menggantikan saya (ganti diri orang pertama) dan lu (ganti diri orang kedua). Selain itu, banyak menggunakan kata penguat seperti banyak dan cantik dan kerap menggunakan perkatan ‘punya’. Sebagai contohnya:

Dia punya barang, apa punya budak.

Sewajarnya kita yang telah terdidik dengan sisitem pendidikan kebnagsaan mestilah menguasai bahasa Melayu dengan struktur dan sebutan yang betul tanpa pengecualian kerana inya merupakan bahasa kebangsaan dan juga bahasa rasmi negara kita.